مطالعه تجربی تأثیر برنامه درسی صلح محور بر مدیریت خشم کودکان پیش دبستانی

نویسندگان

1 دانشیار دانشگاه شیراز

2 استادیار دانشگاه شیراز

3 کارشناس ارشد دانشگاه شیراز

چکیده

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر برنامه درسی صلح محور بر مدیریت خشم کودکان پیش دبستانی بود. راهبرد پژوهش کمی و روش پژوهش نیمه تجربی و طرح مورد استفاده تک گروهی با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری، شامل کلیه کودکان مقطع پیش دبستانی خورشید (ناحیه یک شیراز) بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، 39 کودک از دو کلاس (انویوگبوز و همکاران ،2004) انتخاب شدند. ابزار پژوهش فرم‌های استاندارد برنامه درسی صلح محور (سیموندز، 2003) که در طی 12 جلسه توسط مربیان آموزش دیده بر روی کودکان اجرا و داده‌های گردآوری شده با استفاده از روش آماری خی دو، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که 1- تفاوت معناداری بین فراوانی رفتارهای همراه با خشم کودکان پیش دبستانی، پیش و پس از اجرای برنامه درسی صلح محور وجود دارد. 2- تفاوت معناداری بین فراوانی واکنش‌های همراه با خشم کودکان پیش دبستانی، پیش و پس از اجرای برنامه درسی صلح محور وجود دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

An Experimental Study of the Impacts of Peace-oriented Curriculum on Pre-school Students’ Anger Management

نویسندگان [English]

  • M Mohammadi 1
  • M Shafie 2
  • F Khoshbakht 1
  • M Jamal Abadi 3
1 دانشیار دانشگاه شیراز
2 استادیار دانشگاه شیراز
3 کارشناس ارشد دانشگاه شیراز
ابویی مهریزی، محبوبه؛ طهماسبیان، کارینه و خوش کنش، ابوالقاسم (1389). تأثیر آموزش مدیریت خشم بر مهارت‌های خودنظم دهی خشم و تعارضات والد-نوجوان در دختران دوره راهنمایی شهر تهران. فصلنامه خانواده پژوهی، سال 6، شماره 23.
برغندان، سپیده؛ ترخان، مرتضی و قائمی خمامی، نیما (1391). تعیین اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان دختر مقطع دبیرستان شهر رشت. فصلنامه مطالعات روانشناسی بالینی، سال 2، شماره 7.
 حاجی زاده، هانیه و کرمی، مرتضی (1393). تحلیل برنامه درسی قصد شده و اجرا شده در دوره راهنمایی بر اساس مؤلفه‌های آموزش صلح یونسکو. فصلنامه برنامه درسی، دوره 2، سال 11، شماره پانزدهم 15.
 حکیم زاده، رضوان؛ کیامنش، علیرضا؛ عطاران، محمد (1386). تحلیل محتوای کتاب‌های درسی دوره راهنمایی با توجه به مسائل و مباحث روز جهانی در حوزه برنامه‌های درسی. فصلنامه مطالعات برنامه درسی، سال اول، شماره 5.
 شهری، آذر؛ عزیزی، نعمت الله، غلامی، خلیل (1392). جایگاه رویکرد "یادگیری برای با هم زیستن " در برنامه درسی مدارس ابتدایی کشور بر پایه چارچوب یونسکو. فصلنامه مطالعات برنامه درسی ایران، سال نهم، شماره 30.
صداقت، سمیره؛ مرادی، امید و احمدیان، حمزه (1393). اثربخشی آموزش گروهی شناختی رفتاری کنترل خشم بر پرخاشگری دانش‌آموزان دختر پرخاشگر. مجله علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، دوره 24، شماره 4.
فتحی واجارگاه، کوروش و اسلامی، معصومه السادات (1387). بررسی میزان توجه به آموزش صلح در برنامه‌های درسی دوره ابتدایی از دیدگاه متخصصان تعلیم و تربیت، کارشناسان برنامه درسی و معلمان دوره ابتدایی شهر تهران. نشریه نوآوری‌های آموزشی، دوره 7، شماره 25.
فلاح نودهی، معصومه (1385). بررسی مؤلفه‌های آموزش صلح در اسناد و مدارک جمهوری اسلامی ایران، اهداف دوره متوسطه، نشریه دانشور رفتار، دوره 16، شماره 36.
قادری، مصطفی؛ محسن پور، بهرام؛ نقیب زاده، عبدالحسین و عطاران، محمد (1387). تبیین برنامه درسی صلح محور در فلسفه کانت. سال 2، شماره 8.
 کرمی، مرتضی؛ تجری، مجتبی و پاک مهر، حمید (1392). افزایش اثربخشی برنامه درسی مهارت‌های زندگی از طریق خلق محیط‌های یادگیری سازنده گرا. فصلنامه روانشناسی تربیتی، سال 9، شماره 29.
کلاگر، ملیحه (1392). مطالعه میزان اثربخشی آموزشی مدیریت خشم و بیان هیجانات بر کاهش اختلالات رفتاری در کودکان ناسازگار. مجله مطالعات ناتوانی، دوره 4، شماره 7.
هاشمی، سهیلا (1388). تحلیل محتوای کتاب‌های درسی دوره متوسطه و پیش دانشگاهی رشته علوم انسانی بر اساس مؤلفه‌های آموزش صلح. فصلنامه مطالعات برنامه درسی، سال چهارم، شماره 15.
هاشمی، احمد و عباسی، ابوالفضل (1391). برنامه درسی صلح محور در مدارس ضرورتی جهت ایجاد امنیت در جامعه. مقالات کنفرانس‌های داخلی آموزش نوین در هزاره سوم.
هاشمیان، فاطمه؛ شفیع آبادی، عبداله و سودانی، منصور (1387). اثربخشی آموزش مهارت‌های مدیریت خشم بر سازگاری فردی، اجتماعی دانش‌آموزان دختر سال متوسطه شهرستان بانه. نشریه دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی، دوره 10، شماره 36.
یاوریان، رویا؛ گلشن، طیبه و اعجاز، هاله (1385). بررسی اثربخشی آموزش گروهی مهار خشم به شیوه عقلانی- عاطفی- رفتاری بر کاهش پرخاشگری دانش‌آموزان دبیرستان‌های دخترانه شهر ارومیه. مجموعه مقالات دومین کنگره انجمن روانشناسی ایران، تهران، شماره 32.
Agwu,S.N. (2017). Education for Peace & Development: Education Against Violence In Nigeria. IOSR Journal Of Humanities And Social Science (IOSR-JHSS), 2(2).
Aharoni, A. (2008). ‘Peace Education and Culture System’for the Middle East and Beyond. Encyclopedia of Peace Education, 1-6.
 and emotional outcomes: A meta-analysis. School Psychology International, 0143034312454360.
Armstrong. K. (2007). The Great Transformation: the Beginning of our Religious Traditions. New York, Alfred A. Knopf.
Arslan, Y., Günçavdı, G., & Polat, S. (2015). The impact of peace education programme at university on university students’ intercultural sensitivity. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 174, 2301-2307..
Arslan. Y, Günçavd. G, Polat. S. (2015). The impact of peace education programme at university on university students’ intercultural sensitivity. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 174 (2015) 2301 – 2307
Banks, J. A. (2010). Multicultural education. In J. A. B. and C. A. M. Banks (Ed.),Multicultural
 Bluestein, A. (2005). Fundamental Concepts of Peace Educatio. The Journal of Renaissance of Humanism. http://web. ebscohost. com.
Candelaria, A. M., Fedewa, A. L., & Ahn, S. (2012). The effects of anger management on children’s social
Cannon, M. (2011). The Gift of Anger: Seven Steps to Uncover the Meaning of Anger and Gain Awareness, True Strength, and Peace. New Harbinger Publications.
Deutsch, M. (1998). Educating for a peaceful world. American psychologist, 48(5), 510.
Devi, A. (2002). Human Values–The Hallmark of an Active Citizen. In Presented at the ETGACE Research Project Conference–Brussels March (Vol. 15, p. 16).
 education,Characteristics and goals. issues and perspectives (7th ed.,pp. 3–32.). Hoboken, NJ: Wiley.
Greenaway, S., & Harris, A. (1998, March). Humanitarian security: Challenges and responses. In pre-conference draft presented to Forging Peace Conference, Harvard University, Cambridge, Massachusetts, USA (pp. 13-15).
Haavelsrud, M. (2008). Conceptual perspectives in peace education. Encyclopedia of peace education, 59-66.
Hertog. K. (2010). The Complex Reality of Religious Peace building: Conceptual Contribution and Critical Analysis, Lexington Books, 2010.
James. W. (2009). Varieties of Religious Experience: A Study in Human Nature. Seven Treasures Publications. New York.
Leal, N. L., & Pachana, N. A. (2009). Validation of the Australian propensity for angry driving scale (AuPADS). Accident Analysis & Prevention, 41(5), 1112-1117.
Mische, P., & Harris, I. (2008). Environmental peacemaking, peacekeeping, and peacebuilding. Encyclopedia of Peace Education, 1-9.
PANDIA, P. (2017). ROLE OF EDUCATION IN PEACE, HARMONY AND DEVELOPMENT IN DEMOCRATIC SYSTEM. International Journal of Transformation in English & Education, 2(2).
Perleberg(2000).Factors that Promote Implementation of Peace Education Training.Journal for the Study of Peace and Conflict,23(4).
Prasad, S. N. (2008). Access to peace education. Newsletter, 13(4), 3-7.
Reardon, B. A. (2001). Education for a Culture of Peace in a Gender Perspective. UNESCO, 7, place de Fontenoy 75352 Paris 07 SP, France.
Sağkala. A. S, Türnüklü. A, Totan. T. (2012). Empathy for Interpersonal Peace: Effects of Peace Education on Empathy Skills. Educational Sciences: Theory & Practice – 12 (2): 1454-1460
Sheikh. R. A. (2016). Review of Peace Education Activities in Pakistan. Global Campaign for Peace Education.available at: http://www.peace-ed-campaign.org/review-peace-education-activities-pakistan
Simmonds J. (2003).Seening Red an Anger Management and peacemaking Curriculum for Kids,79-80.
Sommerfelt, O. H., & Vambheim, V. (2008). ‘The dream of the good’—a peace education project exploring the potential to educate for peace at an individual level. Journal of Peace Education, 5(1), 79-95.
Stomfay-stitz, A. M. (2008). 1 A History of Peace Education in the United States of America.
Taufik.T. (2016). Implementation of Peace Education in Pluralistic Schools. International Journal of Behavioral Science Copyright. Behavioral Science Research Institute
Thapa, M., Dhungana, R. K., Mahalingam, B., & Conilleau, J. (2010). Peace by Peace: Mainstreaming Peace Education in South Asia.