انتشار شماره بهار «فصلنامه مطالعات برنامه درسی» انجمن علمی مطالعات برنامه درسی ایران همراه میشود با انتخاب ریاست جمهوری برای مدیریت امور کشور که با تدابیر ایشان وارد قرن پانزدهم شمسی خواهیم شد. وقتی یکصد سال پیش ایرانیان وارد قرن چهاردهم شمسی میشدند، امیدوار بودند که حکومت به گسترش تربیت عادلانه اقدام کند و از این طریق، دسترسی عادلانه به موقعیتهای سازمانی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را برای ملت فراهم آورد. طی یکصد سال گذشته، با همّت دو حکومت پهلوی و جمهوری اسلامی، شکلی از تربیت نوین در کشور گسترش یافت و دسترسی عمومی به آن ممکن شد. اکنون جای طرح این پرسش است که رئیس جمهور آینده، تربیت را در کجای برنامههای خود نشانده است؟
همواره شنیدهایم که «تربیت مهم است» و گفته میشود که اسلام برای تربیت اهمیت بنیادین قائل است. سخن از تربیت هم در فرایند انقلاب اسلامی ملت ایران مطرح بود و هم در زمان استقرار نظام جمهوری اسلامی همواره دنبال شده است. در این موضوع، دست کم به احترام آموزههای دینی و به تبعیت از مقررات ملی و جهانی، مدیریت کشور گاه از تربیت ملت سخن میگوید. اما حاصل آن چه بوده است؟ آیا واقعا تربیت یکی از ارکان امور ملت بهنگام سخن گفتن از توانایی برای مدیریت جامعه و گسترش عدالت محسوب میشود؟ واجدین شرایط برای استقرار در جایگاه ریاست جمهوری اسلامی ایران در گفتارها و در تبلیغات و در تبیینهای خود از مسائل مهم ایران امروز، تربیت ملت را در کجا نشاندهاند؟
)